گازهای مشکل آفرین در جو زمین

---

بحث و تبادل نظر پیرامون کنفرانس تغییرات آب و هوا که در سال 2009 در کوپنهاگ تشکیل  شد سه تن از دانشمندان را بر آن داشت تا پیرامون نقش سایر گازهای گلخانه ای تحقیقاتی به عمل آورند.

گازهای گلخانه ای به گازهایی گویند که در جو تشکیل می شوند و با جذب و محدود کردن انتشارات امواج مادون قرمز خورشید مانع آسیب دیدن مخلوقات درروی زمین می شوند. این فرایند اساسی ترین اثر گازهای گلخانه ای است.

 ابتدایی ترین ملکول های تشکیل دهنده گازهای گلخانه ای مولکول های آب،دی اکسید کربن،متان،اکسید نیتروژن و اوزون هستند. در منظومه شمسی،فضای کرات دیگری نیز مانند ونوس،مریخ و تیتان شامل گازهایی است که خواص گازهای گلخانه ای کره زمین را دارند. گازهای گلخانه ای مانند یک پتو عمل می کنند و روی  درجه حرارت زمین تأثیر بسزایی دارند. اگر این گازها نبودند سطح کره زمین در شب بیش از حد انتطار سرد می شد.

بخار آب و ابر ها نیز تأثیر عمیقی روی تغییرات آب و هوا بر جای می گذارند اما به سادگی قابل کنترل نیستند.

دانشمندان می گویند،نیاز جهان در این است که حدود 80 درصد ازدی اکسید کربن جهان کاسته شود.این گاز به علت پایداربودن و عمر طولانی هزاران سال در جو باقی می ماند و اگر به این میزان کاسته شود با گذشت یک قرن اثر آن ظاهر می شود. در مقابل قطع گازهای دیگر گلخانه ای غیر از دی اکسید کربن تا مرز 80 درصد می تواند ترکیب آب و هوا را ظرف مدت دو دهه تحت تأثیر خود قرار دهد

مطالعات نشان می دهد که فعالیت های اساسی بشر مسئول انتشار گازهای گلخانه ای است و کاستن از گازهای گلخانه ای (به میزان 80 درصد) در حال حاضر کاری مشکل است. اما بدون تغییرات اساسی در رفتار بشرنیز روز به روز بر وخامت اوضاع افزوده می شود.

طبق نظر محققان، بعضی از گازهای گلخانه ای نظیر متان در جو زمین به مدت بسیار زیاد پایدار نمی مانند، بنابراین کاستن و یا متوقف کردن انتشار آن به معنای کمک به توقف رشد بودجه انرژی زمین است. بدین معنی که بین گرمایی که به زمین می رسد وگرمایی که به جو زمین برمی گردد تعادل ایجاد می شود

جیمز باتلر،رئیس گروه تحقیق می گوید، از زمانی که انقلاب صنعتی آغاز شد به علت سوزاندن مقادیر عظیمی از سوخت های فسیلی توسط بشر انتشاردی اکسید کربن در فضا بطور بیسابقه ای افزایش یافت.

گازهای گلخانه ای برای سالیان زیاد در جو زمین باقی می مانند واین موضوع فرصتی فراهم می سازد تا بتوانند با گازهای دیگربه خوبی ترکیب شوند. در میان این گازها، دی اکسید کربن مسئول دو سوم انرژی هایی است که توسط گازهای گلخانه ای در جو زمین محصور می شوند.

حدود 20 درصد از دی اکسید کربن برای بیش از 1000 سال در جو زمین باقی می ماند اما در مقابل، متان گاز نسبتا ناپایداری است و حدود 9 سال در هوای اطراف جو دوام  می آورد ولی برای به دام انداختن انرژی، هر مولکول آن 25 بار قوی تر از دی اکسید کربن عمل می کند.

اکسید نیتروژن نیز حدود 120 سال به هوای اطراف خود چسبیده است و 300 بار قوی تر از دی اکسید کربن عمل می کند اما در سطوح بسیار پائین تر جو زمین حضور دارد.

مواد تهی کننده اوزون نیز گازهای ممنوعه ای هستند که باعث نازک شدن لایه اوزون می شوند.

گازهایی که عمر بسیار طولانی تری دارند از جمله تری فلوراید نیتروژن گروه نهائی را تشکیل      میدهند. گرچه این گازها در سطوح پائین تر قرار دارند اما بعضی از آنها می توانند برای ده هاهزار سال در جوزمین باقی بمانند.

باتلر و همکارانش برخورد کاهش انتشار دی اکسید کربن را در مقابل گازهای دیگرمورد توجه قرار داده و به این نتیجه رسیده اند که بهترین گزینه آن است که هر دو نوع گازهای موجود در فضا، چه پایدار و چه ناپایدار قطع ویا کاهش یابند اما قطع کردن انتشار گازهای ناپایدار و کوتاه عمر نتیجه  بخش تر است در صورتیکه از قطع دی اکسید کربن چنین پاسخ سریعی انتظار نمی رود.

به عنوان مثال، قطع کردن انتشار متان در جو، نتایج خود را ظرف مدت 10 سال  نشان خواهد داد و هرچه این عمل کندتر انجام شود نتایج آن نیز کند تر است.

مترجم:عبدالحسین غلامرضایی 

انتشار در همشهری سه شنبه8/6/90                                       

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: